Moederhart vol rouw en liefde
Sterven is afscheid nemen, achterlaten en achtergelaten worden.
Ik zou wensen dat dit boek bij heel veel mensen binnen mag komen: ouders, dierbaren en vrienden die afscheid hebben moeten nemen van iemand die sterft door zelfdoding, mensen die worden geconfronteerd met psychisch lijden en lijden aan deze wereld, maar ook hulpverleners die zoeken naar uitkomst voor menselijk lijden. Het is getuigenis van leven, ook al gaat het over sterven.
Manu Keirse, emeritus hoogleraar, specialist in België en Nederland als het gaat over verdriet, verlies en de laatste levensfase.
In dit boek vertelt Elsbeth Kuysters hoe ze verder leeft met de rouw om haar dochter Sara, die op zeventienjarige leeftijd er zelf voor kiest haar leven te beëindigen. In een persoonlijk verslag beschrijft ze niet alleen, hoe ze omgaat met haar diepe verdriet nadat ze haar enige kind verloor, maar geeft ze haar dochter ook een gezicht. Sara’s worsteling is niet uniek en staat symbool voor vele andere jongeren. De schrijfster hoopt met dit boek anderen te raken en de hand te reiken, en ook hulpverleners en familieleden te laten zien, wat er in iemand omgaat die zich maar moeilijk thuis voelt in deze wereld.
Het boek bestaat uit afzonderlijke hoofdstukken die samen een collage van rouw vormen, ter inspiratie en ondersteuning voor anderen. Het is vlot geschreven met soms een vleugje humor. De woorden raken je in het hart en het is voelbaar dat na overlijden de liefde en verbinding blijven voortbestaan. Daar verandert de dood niks aan.
Het boek eindigt met het mental health project voor jongeren van Sara. Inmiddels is de Stichting Saarisnietgek opgericht. Meer informatie hierover, zie https://www.saarisnietgek.nl/
Moederhart vol rouw en liefde
Elsbeth Kuysters
Voorwoord Manu Keirse
235 pagina’s
ISBN 978 94 6365 264 3
Uitgeverij Elikser
ELSBETH
Actief als schrijfster, coach en psycholoog. Lees meer over haar en maak kennis met Elsbeth.
Do not stand at my grave and weep
I am not there. I do not sleep.
I am a thousand winds that blow.
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain.
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning’s hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry;
I am not there. I did not die.
(Mary Elizabeth Frye)
