Enige tijd geleden tijdens het Symposium ‘Verder na Verlies’ in Zeist, sprak Roek Lips en liet beelden en stemmen horen van Nieuwe leiders. Zoals Willem Beekman, bioloog. Beekman noemt de planten- en dierenwereld als voorbeeld voor hoe we als mens kunnen groeien. Hij zegt het zo mooi: ‘De natuur doet het prachtig voor, waarbij je ziet dat groeidwang helemaal niet hoeft. Een plant die alleen maar groter groeit, zou kapot groeien en nooit meer aan bloei toekomen.’ Op tijd gas terugnemen is dus het devies, zodat er ruimte is voor inzicht en rijping.
Hmm, na dit tot mij te nemen in de ochtend is mijn dag al meer dan geslaagd.

Door het snot
Wat ook indruk op me maakte was, dat de bioloog vertelde dat het voorstadium van de vlinder in feite een hoop ‘drek’ is. De rups werkt keihard om zich te ontpoppen en uiteindelijk is het een smurrie, ik noem het voor het gemak snot. Dat snot staat volgens mij symbool voor crisis, verdriet, rouw, verlies, vul maar verder aan. In ieder geval voor iets wat je pijn doet, je verwondt. En juist uit dat snot komt als een wonder de vlinder uiteindelijk tevoorschijn, een nieuw begin. Het wond-er, dat als je het zo beschouwt, altijd vooraf wordt gegaan door de ‘wond’ die het in zich draagt.

Je verlangen volgen
Het snot heeft me nog dagen bezig gehouden en ik voelde herkenning in mijn eigen proces van wond-eren ervaren. Het moment dat ik toenadering zocht als adolescent bij mijn emotioneel gesloten vader. Hoe doe je dat? Hij lag in het ziekenhuis, was kwetsbaar en juist bijgekomen van een operatie. Zijn gerimpelde handen lagen bovenop de lakens. Ik volgde mijn verlangen maar spannend was het wel: ik streelde zachtjes met mijn vingers de bovenkant van zijn handen. Ik was ervan overtuigd dat een afwijzing volgde of een niet-reageren. Ik hield mijn adem in. Het tegendeel gebeurde, het kleine wonder was daar. Hij streelde onmiddellijk als reactie op mijn uitreiking met zijn duim over mijn hand.

Van wond naar wonder
Die momenten dat vanuit de wond het wonder ontstaat, gepaard gaande met snot is in feite overgave aan de situatie: amen. Het zij zo, het is zo. Vanaf hier moeten we verder. Het is wonderlijk te noemen dat de snot en overgave telkens worden beloond met een wonder. Alsof het wonder het eren van de wond is en daaruit voortvloeit. Het snot mag van mij dus een upgrade krijgen, meer waardering krijgen. Van wond naar wonder, dwars door de snot heen. Ik vind het een glansrijk proces.

Lees ook het inspirerende en troostende boek van Elsbeth: Moederhart vol rouw en liefde