Meestal kijk ik met kerst naar All you need is love, maar dit jaar begint het behoorlijk te schuren. Ik heb zelfs een belangrijke ‘rouwregel’ overtreden. Pas op tweede kerstdag aan het begin van de avond kijk ik het programma terug. God only knows waarom ik mezelf dit aandoe.

De overledenen komen niet terug
De opbouw van het programma is al jaren hetzelfde en de ingrediënten zijn me bekend: voorspelbaarheid met goede afloop. De beelden zijn wonderschoon. In het donker draait de prachtig verlichte bus een straat in en een immens verdriet overvalt me. Het schiet door mijn hoofd dat mijn kind nooit uit deze bus zal stappen om met ons herenigd te worden, dochter Sara is 6,5 jaar geleden overleden. Ik realiseer me dat er met mij velen zijn die een dierbare verloren hebben die met kerstmis nooit zal aanschuiven. Ze zijn niet echt weg natuurlijk, maar terugkomen doen ze ook niet. Dood ben je voor altijd.  

Verlies mag je niet vergelijken
Doorgaans zwijmel ik weg bij het zien van andermans geluk, niks zaliger dan dat. Dit jaar is het anders. Ik erger me aan de reactie van een moeder die haar volwassen zoon terugziet: ‘Hij is terug, hij is terug.’ Zal best jaloezie van mijn kant zijn, maar kom op zeg. Haar zoon heeft een eigen gezin, heeft een happy life, alleen wel in een ver land. Met deze gedachte overtreed ik de ‘rouwregel’ dat je verlies of verdriet niet met elkaar mag vergelijken.  

Schaamte voor mijn jaloezie
Ik weet dat drommels goed en schrik dan ook van mijn eigen irritatie. Schaam me er zelfs voor. De tv uitzetten is een optie, maar ik doe het niet. Voelt toch een beetje als het verstoppen van mijn tranen en het vermijden van andermans geluk. Nee, liever er vol doorheen gaan, het komt altijd weer goed met mij. Mijn snot droogt heus op. Ik geniet van de laatste beelden en laat de eindtune nog lang nadreunen in mijn hoofd: ‘God only knows what I’d be without you-ou-ou-ou’. 

Elsbeth beschrijft in het troostende boek ‘Moederhart vol rouw en liefde’ hoe ze haar emoties doorleeft en gelukkig kan zijn. Met het voorwoord van Manu Keirse.

Jan Siebelink/schrijver: ‘Moederhart vol rouw en liefde’ is wonderschoon van inhoud en vorm!